اتل ليليان وينيچ
داريوش شاهين
سازمان انشارات جاويدان/ 1337/ 363صفحه/ 225ريال
من نمي‌دونم اين كتاب واقعاً شاهكار محسوب مي‌شه يا نه. يعني تعريف‌هايي كه مترجم اول كتاب كرده و... به هر حال به نظر من كتاب خوبي نبود. نه داستان جالبي داشت (يعني كليشه‌اي بود. يكي كه فكر مي‌كنن مرده و بعد با يه قيافه‌ي ديگه به همون جمع برمي‌گرده.) نه ديالوگ‌هاي خوبي و نه فضاسازي جالبي. بيشتر بحث‌هاي داستان راجع به نهضت آزادي تو ايتاليا و مسيحيته كه لااقل براي من جذابيتي نداشتند. شخصيت «آرتور» مخصوصاً تو قسمت اول كتاب خيلي مصنوعي و باورنكردنيه. انگار بخواي داستان يك جوون كه دنبال مذهب و حقيقته و يك استاد خوب داره رو به كليشه‌اي ترين وجه ممكن تعريف كني. توي قسمت دوم هم تبديل به شخصيتي مي‌شه كه هيچ شباهتي به قسمت اول نداره و دليل‌هايي كه براي اين تغيير مياره هم قانع‌كننده نيست. در كل هيچ‌كدوم از شخصيت‌هاي كتاب خوب پرداخت نشده‌ن. از توصيف بكر يا ديالوگ خوب و اين جور چيزها هم هيچ خبري نيست.
۱ نظر:
مسأله اینه که با یه کتاب کاملاً کلاسیک به صورت مدرن برخورد کردی... این چیزایی که از شخصیت‌پردازی و اینا گفتی
ارسال یک نظر