هاروکی موراکامی
مجتبی ویسی
نشر چشمه/ چاپ اول۸۹/ ۱۷۹ صفحه/ ۳۸۰۰تومان
«ده سال از روزی می‌گذرد که ایده‌ی نوشتن کتابی در مورد دویدن برای بار نخست به ذهنم خطور کرد. سال‌ها پشت سر هم می‌امدند و می‌رفتند و من همین‌طور افکار و طرح‌های گوناگون را یکی پس از دیگری در ذهن مرور می‌کردم بی‌آن‌که یک‌بار هم شده بنشینم و آن‌ها را بنویسم. دویدن موضوعی روشن و مشخص نیست که بتوان راحت از آن نوشت و از آن‌جا که نمی‌دانستم دقیقاً از چه می‌خواهم بگویم، کار برایم سخت شده بود.»
کتاب بین تابستان ۲۰۰۵ تا پاییز ۲۰۰۶ نوشته شده. تا حدودی شبیه یادداشت روزانه‌ست، از این لحاظ که هر فصل رو تو یک روز نوشته و در مورد دویدن و ویژگی‌هاش توضیح داده و در مورد خودش هم حرف زده. محور اصلی کتاب دویدنه، ولی چیزای زیادی از شخصیت خود موراکامی می فهمیم. در مورد نویسندگی هم زیاد حرف زده. از سال ۱۹۸۲ دویدن رو شروع کرده و تا الان ادامه داده و هر سال هم توی مسابقه‌ی ماراتن شرکت کرده. مهم‌ترین چیزی که کاملاً توی کتاب معملومه اینه که موراکامی مرام خاص خودش رو داره. این که آدم ۲۳ سال هر روز چند ساعت بدوه هم همین رو نشون می‌ده. یک اصول شخصی برای خودش درست کرده که خیلی بهشون اهمیت می‌ده، با کسی رقابت نمی‌کنه و فقط دنبال اینه که به هدفی که خودش برای خودش تعیین کرده برسه و با محدودیت‌های زندگی هم تا حد زیادی کنار اومده. توی کل کتاب یک جور آرامش لذت‌بخش وجود داره. دلیلش مطمئناً همینه که خود موراکامی تا حد زیادی همین آرامش رو تو زندگی‌ش داره.
مجتبی ویسی
نشر چشمه/ چاپ اول۸۹/ ۱۷۹ صفحه/ ۳۸۰۰تومان
«ده سال از روزی می‌گذرد که ایده‌ی نوشتن کتابی در مورد دویدن برای بار نخست به ذهنم خطور کرد. سال‌ها پشت سر هم می‌امدند و می‌رفتند و من همین‌طور افکار و طرح‌های گوناگون را یکی پس از دیگری در ذهن مرور می‌کردم بی‌آن‌که یک‌بار هم شده بنشینم و آن‌ها را بنویسم. دویدن موضوعی روشن و مشخص نیست که بتوان راحت از آن نوشت و از آن‌جا که نمی‌دانستم دقیقاً از چه می‌خواهم بگویم، کار برایم سخت شده بود.»
کتاب بین تابستان ۲۰۰۵ تا پاییز ۲۰۰۶ نوشته شده. تا حدودی شبیه یادداشت روزانه‌ست، از این لحاظ که هر فصل رو تو یک روز نوشته و در مورد دویدن و ویژگی‌هاش توضیح داده و در مورد خودش هم حرف زده. محور اصلی کتاب دویدنه، ولی چیزای زیادی از شخصیت خود موراکامی می فهمیم. در مورد نویسندگی هم زیاد حرف زده. از سال ۱۹۸۲ دویدن رو شروع کرده و تا الان ادامه داده و هر سال هم توی مسابقه‌ی ماراتن شرکت کرده. مهم‌ترین چیزی که کاملاً توی کتاب معملومه اینه که موراکامی مرام خاص خودش رو داره. این که آدم ۲۳ سال هر روز چند ساعت بدوه هم همین رو نشون می‌ده. یک اصول شخصی برای خودش درست کرده که خیلی بهشون اهمیت می‌ده، با کسی رقابت نمی‌کنه و فقط دنبال اینه که به هدفی که خودش برای خودش تعیین کرده برسه و با محدودیت‌های زندگی هم تا حد زیادی کنار اومده. توی کل کتاب یک جور آرامش لذت‌بخش وجود داره. دلیلش مطمئناً همینه که خود موراکامی تا حد زیادی همین آرامش رو تو زندگی‌ش داره.
۱ نظر:
به نظرم آرامش کتاب زورکی بود. حال نکردم
ارسال یک نظر