۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۹

و نیچه گریه کرد

اروین یالوم
مهشید میرمعزی
نشر نی/ چاپ هفتم۸۶/ ۴۴۹ صفحه/ ۴۶۰۰ تومان

یک داستان که نویسنده از خودش ساخته اما با شخصیت‌های واقعی. لو سالومه دوست نیچه میاد سراغ یوزف بروئر که روانشناس بوده و ازش می‌خواد نیچه رو معالجه کنه. این اتفاق توی واقعیت نیفتاده. بقیه‌ی داستان شرح معالجه‌ی نیچه ست و سرسختی‌های اون و... یوزف بروئیر با فروید دوست بوده و استاد فروید هم بوده. این قسمت واقعیه اما تمام دیالوگ‌های نیچه و برودر و فروید و سالومه و بقیه توی داستان تخیلیه. همین باعث می‌شه شخصیت نیچه یا فروید طوری تو ذهن آدم بیاد که این کتاب توصیف کرده. این بزرگترین مشکل کتابه. نمی‌دونم چه‌طور کسی به خودش اجازه می‌ده این کار رو بکنه.
به عنوان یک رمان که چیز جالبی نداره. توصیف‌هاش پیش پا افتاده‌ست و خود داستان هم چیز خاصی نداره. فقط یک سری حرف بین نیچه و بروئر یا بقیه رد و بدل می شه که شاید ارزش خوندن داشته باشه ولی در کل ضررهای خوندن این کتاب بیشتر از سودشه.

۲ نظر:

پ. پژوهش گفت...

اون‌قدر بدم می‌آد از کسايی که برای اين‌که نوشته‌شون جذاب‌تر باشه و مخاطب بی‌خبر رو وسوسه کنه، می‌رن از سوژه‌ها و آدم‌های مشهور استفاده می‌کنن. مث همين کتاب، يا دنباله‌نويسی واسه يه کتاب موفق - توسط خود شخص يا يکی ديگه، يا مثلاً يکی اسمش شبيه يه آدم مشهوره از اين راه خوب کاسبی می‌کنه.

محمد گفت...

آفتابه رو گرفتي روش كه... :)